കൈയ്യെത്താ ദൂരത്ത്‌ കാണാമറയത്ത്‌
കാതങ്ങളകലെ നീയെന്നാകിലും
കേള്‍ക്കുന്നുമുറ്റത്ത്‌ കിങ്ങിണിയൊച്ചയും
കുട്ടത്തിപ്രാവിന്‍ കുറുങ്ങലും ഞാന്‍
കുയിലിനൊപ്പം കൂവിത്തോറ്റല്ലോയെന്നങ്ങു
കവിളില്‍ നുണക്കുഴി വിരിയുന്നതും
കമലപ്പശുവിന്റെ കഥചൊല്ലച്ഛായെന്ന
കൊഞ്ചലും കാതില്‍ മുഴങ്ങീടുന്നു
കൊച്ചുമീനാക്ഷിക്കുട്ടിയല്ലമ്മേ ഞാന്‍
കുട്ടിയിപ്പോള്‍ പേരിന്‍ വാലില്‍ മാത്രം!
കണ്‍മണിയാളവള്‍ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചുപോയ്‌
കാലത്തെ കയറിടിനാവതെങ്ങ്‌്‌ !
കാലമേ പോകല്ലേയെന്നു കേഴുമ്പോഴും
കാലചക്രം തിരിഞ്ഞല്ലേ കൂടൂ!
കാലമാം സത്യം മഹത്തരമെന്നാലും
ഞങ്ങള്‍ക്കു നീയെന്നും കുട്ടി തന്നെ!
ദൂരങ്ങള്‍ താണ്ടുക, കോണികയറുക
പാമ്പിന്‍ തലയില്‍ പെടാതെ പോക!
കൂടെ നടക്കുവാനകയില്ലെങ്കിലും
മനമെന്നുമെന്നും നിനക്കു കൂട്ട്‌ !
അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോള്‍ എവിടുന്നെങ്കിലും രണ്ടുവരി മനസ്സില്‍ ഓടിയെത്തും. പിന്നെ സമയം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ കയ്യിലുള്ള ലിമിറ്റഡ്‌ വൊക്കാബുലറി വച്ച്‌ ഒരു യുദ്ധമാണ്‌, കവിത എന്നൊന്നു തട്ടിക്കൂട്ടാന്‍......
ReplyDeleteellakkazhachakalum maayakal thanne
ReplyDeletekaanarikkunna mayakalkkaayi
kaathirikkaam
aashamsakal
നല്ല കവിത. ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
ReplyDeletebalyam ethra madhuram ..
ReplyDeleteതട്ടിക്കൂട്ടിയ കവിത നന്നായിട്ടുണ്ടല്ലോ. കൈമോശം വന്നുപോയ ബാല്യം!
ReplyDeleteഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
ReplyDeleteകാലമെന്തൊക്കെ വികൃതി കാട്ടിയാലും അമ്മക്കണ്ണുകള്‍ക്ക് മക്കള്‍ എന്നും ഉണ്ണികള്‍ തന്നെ.
ReplyDeleteഇഷ്ടായീ....
"കൂടെ നടക്കുവാനകയില്ലെങ്കിലും
ReplyDeleteമനമെന്നുമെന്നും നിനക്കു കൂട്ട്‌ "
വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു, വരികള്‍...
കാലമാം സത്യം മഹത്തരമെന്നാലും
ReplyDeleteഞങ്ങള്‍ക്കു നീയെന്നും കുട്ടി തന്നെ!
സത്യം.എപ്പോഴും അച്ഛനമ്മമ്മാര്‍ക്കു മക്കള്‍ കുട്ടികള്‍ തന്നെ.
മൈത്രേയി,
ReplyDeleteനല്ല ചിന്ത തന്നെ!കാലത്തിനൊപ്പം മായാതെ നില്ക്കുന്ന ഒന്നാണു മക്കളോടുള്ള സ്നേഹം !വരികളില്‍ ഇനിയും നല്ല ചിന്തകള്‍ നിറയട്ടെ!
കവിത അത്ര നന്നായിട്ടൊന്നുമില്ലെന്ന്‌ അറിയാം. എന്നിട്ടും വായിക്കാനും അഭിപ്രായമറിയിക്കാനും സമയം കണ്ടെത്തിയ സുമനസ്സുകള്‍ക്കു നന്ദി.. പാമ്പും ഗോവണിയും കളിയല്ലേ ജീവിതം...........ഗോവണി കിട്ടുന്നത്‌ വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ടാകും. പക്ഷേ പാമ്പിന്‍ തലയില്‍ പെട്ടു പോകാന്‍ എളുപ്പവും.
ReplyDeleteമൈത്രേയി
ReplyDeleteഎന്റെ സ്മൃതി എന്ന ബ്ലോഗിലേക്ക് അയച്ച പ്രതികരണങ്ങള്‍ക്ക് വളരെ നന്ദി.
താങ്കളുടെ ഇമെയില്‍ അഡ്രസ്സ് അറിയാത്തതിനാല്‍ ഇവിടെ നാല് വരി എഴുതട്ടെ. പ്രതികരണങ്ങള്‍ക്കുള്ള മറുപടി അവിടെ തന്നെ എഴൂതിയിട്ടുണ്ട്.
ദയവായി എന്റെ ബ്ലോഗ് സന്ദര്‍ശിക്കുക.
സ്നേഹത്തോടെ
ജെ പി
കൊച്ചുമീനാക്ഷിക്കുട്ടിയല്ലമ്മേ ഞാന്‍
ReplyDeleteകുട്ടിയിപ്പോള്‍ പേരിന്‍ വാലില്‍ മാത്രം!
ഒന്ന് തട്ടിക്കൂട്ടിയപ്പോള് കവിതയായി ..
നന്നായൊന്ന് ഗൃഹപാഠം ചെയ്താല്‍ എന്താവും...കാവ്യാവും!
നന്നായിരിക്കുന്നു,CONGRATZ!!
ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
ReplyDeleteവളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു
ReplyDeleteമാതൃസ്നേഹം മഹത്തരം.
ReplyDeleteനല്ല വരികൾ..ലളിതം..
വളരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.നല്ല കവിത.
ReplyDeleteമാതൃസ്നേഹത്തിന്റെ മഹത്വം എത്ര പറഞ്ഞാലും തീരില്ല.
ReplyDeleteനല്ല വരികള്‍, എളുപ്പം ഗ്രഹിക്കാന്‍ പറ്റുന്നത്.
ആശംസകള്‍.
കവിത നന്നായിട്ടുണ്ട് ..പുതിയ പോസ്റ്റുകള്‍ക്കായി കാത്തിരിക്കുന്നു ....എന്റെ ബ്ലോഗ് സന്ദര്‍ശിച്ചതിനു വളരെ നന്ദി ....
ReplyDeleteകുട്ടത്തിപ്രാവും കമലപ്പശുവും...കഥാപാത്രങ്ങളെ ഒക്കെ എനിക്ക് ഇഷ്ട്ടമായി :-)
ReplyDeleteകുയിലിനൊപ്പം കൂവിത്തോറ്റല്ലോയെന്നങ്ങു
ReplyDeleteകവിളില്‍ നുണക്കുഴി വിരിയുന്നതും- ഈ വരികളിൽ കവിത വിരിയുന്നുണ്ട്, ലളിതമായ, സ്നേഹനിർഭരമായൊരു മനസ്സ്.കവിതയുടെ അടിയിൽ ഊറിത്തെളിയുന്നു. ഇനിയും കവിത എഴുതണം
കുട്ടിക്കാലം വിരുന്നു വന്നു മനസ്സില്‍....നന്ദി ഗൃഹാതുര സ്മരണകള്‍ ഉണര്‍ത്തിയതിന്
ReplyDelete